Wacana bahasa dalam teori sastera pascamoden

Abstrak

Bahasa mempunyai kedudukan yang istimewa dalam dunia kesusasteraan. Bahasa telah lama dianggap sebagai alat kepada dunia sastera. Melalui pengantaraan bahasa, pengarang secara kreatif membina naratif atau penceritaannya. Teori pascamoden pula telah menjadi bahasa sebagai wacana, ini dapat dibuktikan dalam kajian strukturalisme, semiotik, dan pascastrukturalisme. Perbicaraan dunia sastera sebenamya perbicaraan bahasa dan wacana. Malah, muncul sebuah teori yang semata-mata melihat sastera daripada jurus pandangan bahasa, iaitu stilistik. Dalam tulisan ini cuba membincangkan segala wacana itu, supaya dapat dilihat peranan dan penilaian bahasa dalam dunia teori sastera.